Adres onbekend: Het boek dat mijn leerlingen moesten lezen (en ik stiekem ook)

Een boek dat ik nooit vrijwillig uit de kast zou trekken. Nou ja, behalve dan om het mijn eerstejaars onder de neus te schuiven. En voordat je me beschuldigt van sadistisch lesgeven, laat me eerst mijn verhaal doen.

Toen iedereen hetzelfde boek las

Het begon allemaal tijdens mijn stage. De leerlingen waren verdiept in een boek. Allemaal hetzelfde boek. En ik dacht: Wat is dit voor een collectieve leescultus? Toen ik op school zat, kreeg je een lijst, koos je het dunste boek, googelde een samenvatting, en schreef een verslag. Maar hier deden ze het heel anders. Iedereen leest hetzelfde verhaal – inclusief de leerkracht. Geen verslagen meer, maar leuke opdrachten en toetsjes.

Ik dacht: Waarom heb ik dit gemist in mijn schooltijd? Je kunt als klas écht in gesprek over het boek, reflecteren, en begrijpend lezen wordt ineens geen stoffig concept meer, maar een interactief avontuur. Dus ja, ik vond het een topidee.

Maar hoe zit het met Adres onbekend?

Goed, tijd om het boek te bespreken. Adres onbekend is een jeugdboek – luchtig, toegankelijk, maar toch met een stevig thema dat niet doet alsof de wereld alleen maar regenbogen en eenhoorns is. Wat me vooral opviel, was hoe beeldend het verhaal is. Het voelt alsof je samen met de personages door het verhaal wandelt (of strompelt, afhankelijk van het hoofdstuk).

Het mooiste? Het boek heeft een einde dat hoop geeft. Niet dat mierzoete, Hollywood-achtige einde, maar iets subtiels, dat een glimlach op je gezicht tovert.

De stijl? Heerlijk vlot. Een mooie mix van jongerentaal en nieuwe woorden die de leerlingen ongemerkt oppikken. En als het nieuwe vocabulaire hen niet meteen duidelijk is? Geen probleem. De schrijfster weeft de betekenis subtiel door de context heen. Handig én leerzaam.

Waarom jij (of je leerlingen) dit moeten lezen

Moet jij, als volwassene, nu naar de bibliotheek sprinten? Nee, rustig aan. Maar voor een klas van 12-jarigen? Absoluut een aanrader.

Dit boek biedt eindeloze mogelijkheden in de klas. Laat de leerlingen hun eigen einde schrijven, het verhaal herschrijven vanuit een ander perspectief, of zelfs een brief schrijven naar een van de personages. Misschien ontdekken ze wel dat lezen niet alleen iets is wat moet, maar ook iets wat kan. En wie weet vinden ze zichzelf over een paar jaar terug in een boekenclub. Wat een tragedie, toch?

Dus, wil je je leerlingen uitdagen, inspireren, en misschien een tikkeltje nieuwsgierig maken naar meer boeken? Geef ze Adres onbekend. Het enige risico is dat ze na het lezen aan je bureau staan en vragen: “Mevrouw, wat moeten we nu lezen?”. En eerlijk, als dat het ergste is, dan heb je het toch goed gedaan.