Blij met een ei – een avond vol chaos, choco en Kempische gezelligheid

Opnieuw een post over een amateurtheaterstuk. Het begint een gewoonte te worden! Misschien een teken dat cultuur een steeds prominentere plek in mijn leven inneemt. En zeg nu zelf, wat is er beter dan een avondje lachen om de krokusvakantie goed in te zetten?

Een flashback naar mijn eerste theaterervaring

Bij het binnenkomen had ik meteen een déjà vu naar mijn allereerste toneelbezoek in Geel. Destijds was de zaal – op mij na – gevuld met 60-plussers die zich nietszeggend afvroegen wat ik daar in godsnaam kwam doen. Cultuur beleven, ah ja.

Deze keer was het niet anders: een gezellige menigte, een Kempisch dialect dat door de zaal galmde en een stuk met de veelbelovende titel Blij met een ei. Dat kon werkelijk alle kanten op. Zonder al te veel verwachtingen nam ik met mijn gezelschap plaats op de eerste rij. Alleen dát al maakte de avond een succes.

Waar gaat het stuk over?

Volgens de website belooft dit theaterstuk chaos, hilariteit en soapachtige toestanden, maar dan nóg gekker. En daar was geen woord van gelogen. De ingrediënten?

• Een man die absoluut niet mee wil naar zijn schoonfamilie.

• Een brave buurman die – zonder het zelf te beseffen – een meesterleugenaar wordt, of toch een poging doet tot.

• Een minnares die misschien toch iets minder 'per ongeluk' in beeld komt.

• Een doos eieren en een pot choco (ik zweer het, ze spelen een cruciale rol).
  

Kortom: de werkelijkheid is nog nooit zo grappig geweest!

Traag begin, bliksemfinale

Na mijn vorige theaterbezoek was ik laaiend enthousiast, maar deze keer had ik gemengde gevoelens. Mijn gezelschap en de senioren naast mij waren het daar trouwens niet mee eens. In het eerste deel gebeurde er niet veel – behalve een koppelruzie en een buurman die tegen zijn zin in een web van leugens belandde. Ik miste een beetje tempo.

Na de pauze sloeg het echter helemaal om: de snelheid ging plots in overdrive. Personages die eerst bijrollen leken, kregen ineens een grotere rol. Elk zinnetje dat eerder nonchalant werd uitgesproken, bleek een voorbode voor een latere grap. Dat maakte het soms lastig om de draad vast te houden. Pas op de fiets naar huis besefte ik bijvoorbeeld waarom er plots een zingende pater op het podium verscheen.

De kracht van herkenbaarheid

Maar vergis je niet: ik heb zeker genoten. Wat dit stuk zo sterk maakt, is hoe herkenbaar het is. Situaties die iedereen weleens meemaakt, maar dan met een komische overdrijving. Zo blijft deze uitspraak me nog het meest bij:

"Heeft uw moeder u da nooit ni geleerd? Da ge geen dingen van de grond moogt oprapen, want das vies. Voort zelfde geld heeft daar nen hond op gepist..."

De context? Een hoofdpersonage dat een dame helpt recht te krabbelen, om vervolgens – per ongeluk – in een affaire met haar te belanden. Zoals de buurman al zei: “Ge zou beter niets van de grond oprapen.”

Charmante foutjes en improvisatie

Als kers op de taart waren er nog wat technische mankementjes met licht, muziek en het toneeldoek. Maar ach, het was de eerste opvoering van dit nieuwe stuk, en dan kan er al eens iets mislopen. Bovendien leek het alsof de acteurs hier en daar moesten improviseren, wat het eigenlijk nóg grappiger en charmanter maakte. Of was dat gewoon deel van het script? Wie zal het zeggen?

Mijn eindoordeel

Een vermakelijke avond? Absoluut. Net zo memorabel als mijn vorige theaterervaring? Iets minder. Maar wie weet zie jij dat anders!

Wil je het zelf beleven? Durf jij getuige te zijn van dit theater vol waanzin? Neem dan zeker een kijkje op de website van ’t Geels Volkstoneel en bemachtig nog een plaatsje - wie weet ook op de eerste rij. En laat me vooral weten of jij Blij met een ei wél een topstuk vond!