Hopeless: mijn hoop op een luchtig verhaal was vergeefs...

Eindelijk, beste lezers, heb ik mezelf de tijd gegund om een boek uit te lezen waar ik, eerlijk gezegd, al veel te lang geleden in begon.

Dit keer viel de keuze op Sterrenhemel van Colleen Hoover, beter bekend onder de originele titel Hopeless. Als je al eens een van mijn eerdere posts hebt gelezen (of ook niet, geen probleem), weet je misschien dat ik een zwak heb voor Colleen Hoover. Ze is zo’n schrijfster die viraal gaat op TikTok en tegelijkertijd de meest uiteenlopende meningen oproept. Love her or hate her, maar voor mij is ze de auteur die me heeft laten ontdekken hoe ontspannend lezen kan zijn.

Mijn liefde voor lezen begon ooit met een ander boek van haar, gekocht op een doodgewone doordeweekse dag in een klein winkeltje. Voor ik het wist, zat ik urenlang aan het boek vastgekluisterd. Het was de eerste keer dat ik een boek niet kon wegleggen tot het uit was – en daar ergens begon mijn "passie" voor lezen. Die aanhalingstekens gebruik ik met opzet, want hoewel ik graag lees, ben ik nog lang geen boekenwurm, noch het type dat vijf boeken per maand verslindt. Maar goed, als ik lees, geniet ik met volle teugen.

Deze keer dus Hopeless. Een boek dat ik overal tegenkwam op sociale media. De achterflap belooft een gepassioneerd liefdesverhaal met geheimen die duistere wonden openhalen. Klinkt intens, toch? Mijn ervaring met dit boek was... laten we zeggen, iets anders.

Spoileralert!

Het verhaal volgt Sky, een zeventienjarig meisje dat in een compleet afgesloten wereld leeft. Geen televisie, geen sociale media, geen gsm – haar leven wordt bepaald door de regels van haar adoptieve moeder, Karen. Maar wat begint als een ogenschijnlijk gewoon liefdesverhaal, met de mysterieuze en ongrijpbare Holder als love interest, neemt al snel een onverwachte, donkere wending – eentje die ik niet zag aankomen.

Holder lijkt in eerste instantie de typische "bad boy": onvoorspelbaar, afwezig en omhuld met geheimen. Sky voelt zich tot hem aangetrokken, maar wantrouwt hem tegelijkertijd. Wat begint als een tienerromance, verandert halverwege in een emotioneel geladen zoektocht naar de waarheid over Sky's verleden.

Sky ontdekt dat Holder haar niet zomaar toevallig ontmoette op een supermarktparking. Hij herkende haar als Hope, een meisje dat meer dan tien jaar geleden verdween. Hope was zijn jeugdvriendin, een buurmeisje dat hij en zijn zus Lesslie nooit konden vergeten. Dit besef opent een vat vol verdrongen herinneringen, waarin Sky geconfronteerd wordt met een verleden dat wordt gekenmerkt door misbruik, leugens en diepe wonden.

De waarheid komt als een slag in je gezicht: Sky’s "adoptieve moeder", Karen, ontvoerde haar als zesjarig meisje om haar te redden van een leven van misbruik door haar biologische vader, John. Karen zelf was een slachtoffer van haar broer John en herkende de pijn en angst in Hope’s ogen toen ze haar voor het eerst zag. De ontvoering gebeurde onder de ogen van Holder en Lesslie, die als kinderen machteloos toekeken – een schuldgevoel dat hen jaren later nog steeds achtervolgt.

Een zware thematiek, een bewogen leeservaring

Hoewel het verhaal goed in elkaar zit en me zeker wist te verrassen, miste ik dat ultieme gelukzalige gevoel aan het einde. Misschien omdat de thema’s – adoptie, misbruik, verraad – zwaar wegen? Het is een van die boeken die lang blijven nazinderen, wat enerzijds bewijst hoe krachtig het is, maar anderzijds ook maakt dat ik het waarschijnlijk niet snel opnieuw zal lezen.

Toch vind ik het belangrijk dat verhalen zoals deze worden verteld. Niet alles hoeft rozengeur en maneschijn te zijn, en boeken mogen best een stukje rauwe realiteit weerspiegelen. Maar eerlijk is eerlijk: dit boek kreeg in mijn hoofd toch een negatief label. Niet omdat het slecht geschreven is, maar omdat het zwaar op me heeft ingewerkt.

Lees het zelf en overtuig me! Mijn oordeel klinkt misschien niet als een aanbeveling, maar laat je daardoor vooral niet tegenhouden. Misschien zie jij het verhaal wel met heel andere ogen en kun je me overtuigen om het vanuit een nieuwe invalshoek te bekijken.

Laat me weten wat jij ervan vond – of je net als ik in de emotionele chaos verzeild raakte, of dat je juist hoop haalde uit Hopeless. Ik ben benieuwd!